En dat gebeurt nog steeds, vooral in de Scandinavische landen, waar de zomers kort zijn en dus van elk uur warmte en licht moet worden genoten. In het Gooise Laren trekt de Sint-Jansprocessie, die teruggaat op een middeleeuwse traditie, ook in de 21e eeuw jaarlijks honderden deelnemers. Maar ook veel dichterbij huis, in Neerlangel, staat Sint-Jan de Doper hoog aangeschreven. Hij is de patroon van de parochie en van het plaatselijke schuttersgilde, dus moet zijn feestdag voor de Neerlangelse mensen wel speciaal zijn.
Schoonmaakbeurt voor het kerkje
Aan het eind van de negentiende eeuw trekt in Neerlangel de eerste Sint-Jansprocessie. Ze wordt gehouden op 24 juni, als die datum op zondag valt, en anders op de zondag na 24 juni. De leden van het Sint-Jansgilde spelen daarbij een centrale rol. Al dagen tevoren versieren zij de route waarlangs de processie zal trekken. Ook richten zij erebogen op, terwijl andere dorpsgenoten het kerkje grondig schoonmaken. Op zondag 26 juni 1921 is het prachtig weer, zodat zeker 1000 mensen aan de processie deelnemen.
De Burgerwacht van Demen zorgt dat alles ordelijk verloopt. Enkele leden lopen vooraan in de stoet en meteen daarachter de dragers van het kruis en twee lantaarns. Dan volgen diverse vaandels, meisjes van het pensionaat in Batenburg, de harmonie en het kerkkoor van Ravenstein, ruim 70 bruidjes in het wit, misdienaars en onder het baldakijn de pastoor van Ravenstein met de monstrans, de burgemeester van Demen-Dieden-Langel en de deken en de koning van het Sint-Jansgilde, de schooljongens van Ravenstein met hun onderwijzers, de jongelingencongregatie, de werkliedenvereniging en als laatsten de overige mannen van de Demense Burgerwacht.
Koningstitel
En zo gaat het ruim 80 jaar lang. In 1970 trekt de kleurrijke stoet voor het laatst door de velden rondom het Neerlangelse kerkje. Maar het Sint-Jansfeest blijft: voortaan schiet het gilde na de eucharistieviering om de koningstitel. In 1971 lossen burgemeester Bonnier, pastoor Donders en Ben Brands op het pleintje voor de kerk de eerste schoten.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
