Daar ging flink wat mis bij het treinstation in Vierlingsbeek, op zondag 4 september 1910. Op de spoorlijn die we nu Maaslijn noemen, kwamen ter hoogte van het station twee treinen met elkaar in botsing. Een enorme ravage was het gevolg en enkele mensen raakten gewond, maar niemand ernstig en er waren geen doden te betreuren. Omdat justitie vermoedde dat de stationschef een fout had gemaakt, werd die voor het gerecht in Den Bosch gedaagd.
Hij werd ervan beschuldigd ‘roekeloos en onvoorzichtig’ te zijn geweest op die zondagmiddag. Op 11 oktober moest hij zich tijdens een rechtszitting verantwoorden. Op de zitting werd de situatie van die zondagmiddag geschetst.
De botsing gebeurde even na drieën. Personentrein 387S van de Staats Spoorwegen (SS), een van de maatschappijen die op de spoorlijn Nijmegen-Roermond actief waren, kwam vanuit de richting Boxmeer en naderde het station Vierlingsbeek op spoor 1. Via dat spoor zou de trein, na de gebruikelijke korte stop om reizigers in- en uit te laten stappen, verder rijden richting Venray. Op spoor 2 stond rond die tijd een andere trein te wachten. Dat was een goederentrein, nummer 3871H, van de maatschappij Hollandsche Spoor (HS). De lijn Nijmegen-Venlo was een enkele spoorlijn, zoals nu nog het geval is; alleen bij de stations waren dubbele sporen zodat treinen elkaar konden passeren. Met handbediende wissels en het gebruik van seinen werd een goed verloop van de treinen geregeld.
Als de personentrein uit Boxmeer de wissel naar spoor 2 voorbij zou zijn, zou die omgezet kunnen worden en kon de goederentrein richting Nijmegen vertrekken. De wissel stond echter niet goed en ook het sein voor de machinist van de personentrein stond al op ‘veilig’. Het gevolg was dat de personentrein op spoor 2 terechtkwam en daar tegen de goederentrein botste. Door de schok ontspoorde een van de locomotieven; beide raakten ernstig beschadigd. Van de goederentrein werden vijf wagons ‘als een verrekijker’, zo omschreef een krant het in die dagen, ‘in elkaar geschoven’. Van de personentrein werd de bagagewagen zwaar beschadigd en een derde klas rijtuig licht beschadigd. Een reiziger die in de personentrein zat, liet zijn verhaal optekenen in de krant: ‘De vooruitreizenden hebben willens of niet willens een oogenblik op den schoot der anderen gezeten. De meesten kwamen zonder, de overigen met den schrik vrij.’ Hoofdconducteur De Vries bloedde hevig aan een hoofdwond, maar hij kon snel worden verbonden. De remmer op de goederentrein, H. Ruhl, raakte lichtgewond.
De officier van justitie meende dat stationschef Joannes van de Sande (43), roekeloos had gehandeld door een sein te vroeg op ‘veilig’ te hebben gezet. Hij eiste een geldboete van 10 gulden of twintig dagen hechtenis. Want hij had mensen in gevaar gebracht. De rechters oordeelden een week later echter anders. Volgens hen had de officier van justitie niet het sluitende bewijs geleverd dat Van de Sande inderdaad de fout had gemaakt op die bewuste zondagmiddag. Ze spraken de stationschef vrij.
De baas van Van de Sande toonde zich heel tevreden met die uitspraak en wenste in de Nieuwe Venlosche Courant hun ‘volijverigen en steeds gedienstigen chef’ van harte geluk met de goede afloop.
Dit verhaal is geschreven door journalist/schrijver Geurt Franzen (www.geurtfranzen.com) en verscheen eerder in dagblad De Gelderlander (www.dg.nl/maasland).
Als de personentrein uit Boxmeer de wissel naar spoor 2 voorbij zou zijn, zou die omgezet kunnen worden en kon de goederentrein richting Nijmegen vertrekken. De wissel stond echter niet goed en ook het sein voor de machinist van de personentrein stond al op ‘veilig’. Het gevolg was dat de personentrein op spoor 2 terechtkwam en daar tegen de goederentrein botste. Door de schok ontspoorde een van de locomotieven; beide raakten ernstig beschadigd. Van de goederentrein werden vijf wagons ‘als een verrekijker’, zo omschreef een krant het in die dagen, ‘in elkaar geschoven’. Van de personentrein werd de bagagewagen zwaar beschadigd en een derde klas rijtuig licht beschadigd. Een reiziger die in de personentrein zat, liet zijn verhaal optekenen in de krant: ‘De vooruitreizenden hebben willens of niet willens een oogenblik op den schoot der anderen gezeten. De meesten kwamen zonder, de overigen met den schrik vrij.’ Hoofdconducteur De Vries bloedde hevig aan een hoofdwond, maar hij kon snel worden verbonden. De remmer op de goederentrein, H. Ruhl, raakte lichtgewond.
