Op 28 januari 1907, om kwart over acht in de avond, biedt veldwachter Jan Maas in de herberg van Giessen Piet aan hem thuis te brengen. De reden voor dit nobele aanbod blijft vaag, maar het kan goed dat Piet door de drank niet meer stabiel is. Volgens Piets eigen verklaring koestert hij geen enkele wrok tegen deze begeleider en vindt hij het wel goed dat de diender hem weg brengt.
Stationsstraat Mill omstreeks 1925. Foto BHIC, fotonr. DCMIL-000242.
Onderweg doen ze samen nog de herberg Thijssen aan, waar hij met getuige Verberk nog enkele rondjes bier doet. Onderweg naar huis lopen ze over de Kerkse brug en daar grijpt de veldwachter Piet bij de schouders onder het uitroepen van “terug, gij zijt een deugniet! Gij zijt niet goed voor uwe vrouw”. Vervolgens krijgt hij met een zware stok enkele pijnlijke slagen. Er volgt een vechtpartij, waarbij Piet de gerechtsdienaar enkele klappen toedient en hij in zijn gezicht krabben oploopt.
Tijdens de worsteling vallen beiden over een gespannen draad. Als ze weer overeind komen, staat Maas met een revolver in de aanslag tegenover Piet, maar Verbruggen weet hem die te ontfutselen, waarna hij de veldwachter er behoorlijk hard mee op zijn hoofd en gezicht timmert. Daarna gooit hij het vuurwapen in het water en vlucht weg. Dit alles volgens de verklaring van Piet zelf.
Dat hij behoorlijk tekeer moet zijn gegaan, bewijst de autopsie die enkele artsen later op het lichaam van Maas uitvoeren. Het hele gezicht was vergeven van sneden en wonden rondom de ogen, wenkbrauwen en haargrens. Als de dader de dag erna poolshoogte gaat nemen, ziet hij wel een plasje bloed in het gras waar ze gevochten hebben, maar niet het slachtoffer. Dat wordt dezelfde dag wél gevonden door veldwachter Van Dijk, die ook een plas bloed ziet bij de Kerkse brug en een afdruk van lichamen in het hoge gras. Plus een stok die hij herkent als eigendom van collega Maas. Een nabijgelegen molshoop heeft een afdruk van een klomp die achteraf de exacte vorm heeft van die van Verbruggen.
Als de politie Verbruggen arresteert, zegt deze dat Maas hem wilde doden en dat hij uit zelfverdediging heeft gehandeld. Maar de drie rechters zijn daar op 30 april 1907 verre van overtuigd, want het volkomen verminkte gezicht duidt eerder op een daad van een waanzinnige dan van een verdediger.
Uit het register van het Huis van Bewaring Den Bosch.
Hij krijgt een straf van vier jaar aan zijn broek, die ook in hoger beroep bevestigd wordt. Zelfs cassatie levert niets op. Hij krijgt aan het einde van zijn straf negen maanden gratie, waarschijnlijk vanwege zijn genoemde gebreken, en komt eind 1910 uit de gevangenis te Breda.
Zijn vrouw overlijdt op 28 mei 1919 in de psychiatrische inrichting in Vught en hijzelf op 29 juni 1910 in Breda, 76 jaar oud.
