Al meer dan 100 jaar dus, want de vereniging werd in 1910 in het plaatselijk café opgericht. De clubnaam betekent waarschijnlijk “Nooit Ophouden, Altijd Doorspelen”, maar helemaal zeker is dat niet: het zou ook “Doorgaan” of zelfs “Doorzwoegen” kunnen zijn...
NOAD begon met zestien leden, die elk 3 cent per week aan contributie moesten betalen. Daarvan gingen acht hele guldens per jaar op aan de huur van het veld: het weiland van boer Torremans aan de Koningshoeve. Veel meer dan stadsgenoot en rivaal Willem II was NOAD een club voor “de gewone man”. Misschien was dat ook wel de reden dat hun voorzitter, Jan Panis, in 1954 uit protest aftrad toen NOAD betaald voetbal wilde gaan spelen.
Bijzonder is ook dat de club vanaf het begin seculier (onkerkelijk) was. NOAD werd opgericht vanuit het Heuvels Patronaat, maar de fraters daar wilden niet dat er op zondag gevoetbald zou worden. De oprichters negeerden dit verbod. NOAD mocht zichzelf daarna niet Rooms Katholiek noemen en dat betekende echt wel wat in die dagen: jarenlang was het voor de wél rooms-katholieke teams verboden tegen NOAD te spelen. En erger nog: voor NOAD-spits Frits Louer bijvoorbeeld was nog eind jaren ‘40 de consequentie dat hij geen examen mocht doen op zijn katholieke school!
Betaald voetbal
Sportief doet NOAD het meteen prima: ze bereikten in 1919 de hoogste amateurklasse en bleven op dat niveau spelen tot ze in 1954 de sprong naar het betaalde voetbal maakten. In de tussenliggende jaren werden ze twee keer Zuidelijk Kampioen, in 1928 en in 1949.
Via de Eerste Klasse en de Hoofdklasse bereikte NOAD al snel de Eredivisie. Echt geweldig verging het ze daar niet: hoger dan als 12de zijn ze er nooit geëindigd en na in totaal vier seizoenen Eredivisie degradeerde NOAD naar de Eerste en later zelfs naar de Tweede Divisie.
NOAD had weliswaar een prima jeugdopleiding, maar de aanstormende talenten moesten wegens geldgebrek steeds verkocht worden voordat ze echt doorbraken. NOAD kon nooit zelf van hun kwaliteiten profiteren.
Midden jaren ‘60 was er enige tijd sprake van dat NOAD en Willem II zouden fuseren tot “SC Tilburg”. Uiteraard lag dit zeer gevoelig. De verschillen tussen de clubs bleken uiteindelijk té groot, dus tot die fusie is het nooit gekomen. Uitgerekend na het beste seizoen dat NOAD ooit in de Tweede Divisie beleefde, besloot de KNVB in 1971 om die hele divisie op te heffen. NOAD moest terug naar de rangen van de amateurs...
De afloop
De Tilburgers hebben zich voor het gerecht met hand en tand tegen dat besluit verzet, maar tevergeefs: vanaf seizoen 1971-1972 speelden ze weer amateurvoetbal. Misschien geen écht grote club dus, maar NOAD heeft wel degelijk decennialang ononderbroken op het hoogste Nederlandse niveau gespeeld. Verschillende van hun spelers, zoals Hendrikus van Tilburg, Frits Louer en Rinus Bennaars hebben ieder meerdere malen het Nederlands elftal gehaald en de van NOAD afkomstige Cas Janssens werd - toegegeven: als speler van NEC - topscorer van de eredivisie in 1973.
Al met al toch niet gek voor een Tilburgs arbeidersclubje….
